Labyrintwerk

The labyrinth waits our discovery, for it will guide us through the troubles of our lives to the grand mysterious patterns that shapes the web of creation. It will lead us towards the Source and eventually guide us home.

– Lauren Artress –

Het labyrint is een oeroud, universeel symbool voor de levensweg van de mens: de weg naar individuatie en een ‘omcirkeling van het zelf’ (C.J. Jung) omdat de levensweg vol bochten, wendingen en keerpunten zit. Het zelf is gelegen in de hart ruimte, de plaats van innerlijke stilte en wijsheid. In tegenstelling tot een doolhof, waarin je keuzes moet maken tussen verschillende paden, heeft het labyrint een enkel pad dat de loper langs een aantal wendingen leidt naar het centrum en weer terug naar buiten. In een doolhof verlies je je weg, in een labyrint vind je je weg.

Het labyrint komt in vrijwel alle culturen voor. Het bekendste labyrint ligt in de kathedraal van Chartres. In Frankrijk, Italië en Engeland liggen kerklabyrinten. In Engeland, Italië en Scandinavië liggen eeuwenoude labyrinten in het landschap, of zijn te zien op grottekeningen. Ook zijn afbeeldingen van het labyrint te vinden in Moskeeën in Pakistan. Het labyrint vertoont verwantschap met de oosterse mandala en komt ook voor in de cultuur van de Hopi Indianen. In Nederland liggen er labyrinten in Nijmegen (waterlabyrint aan de Waalkade), in de St. Servaeskerk in Maastricht en in de kapel van het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis in Amsterdam.

Het labyrint als symbool van de levensweg verenigt zowel het kruis als de cirkel, symbolen voor: mannelijk/vrouwelijk, boven/beneden en hemel en aarde, eenheid en verscheidenheid. Doordat het labyrint deze oeroude paradoxen in zich verenigt kan het lopen van het labyrint een helend en verbindend effect hebben.